تریلر alexanser : the making of a god
“Alexander: The Making of a God” یک مجموعه مستند شش قسمتی است که به زندگی الکساندر بزرگ، یکی از مشهورترین و موفقترین فرماندهان نظامی تاریخ، میپردازد. این مجموعه داستان صعود او از تبعید در مقدونیه تا تبدیل شدن به “پادشاه پسر” و همچنین آرزوی بیپایان او برای فتح جهان را روایت میکند .
بازیگران این مجموعه عبارتند از:
باک بریتویت در نقش الکساندر
میدو حمادا در نقش پادشاه داریوش
جادران مالکوویچ به عنوان ژنرال پارمنیون
کوشا انگلر در نقش اولمپیاس
مستند “Alexander: The Making of a God” به تحلیل زندگی الکساندر و آرزوی بیپایان او برای فتح جهان میپردازد. این مجموعه تلویزیونی مستند ۶ قسمتی، از قدرتگرفتن اسکندر مقدونی در دربار پادشاهی تا تقابل وی با داریوش و سپس سقوط امپراتوریاش را به تصویر میکشد.
تاریخ ایران – طلوع و غروب اسکندر و جانشینانش
در مورد نقد ایرانیان، باید توجه داشت که این مستند، مانند بسیاری از آثار تاریخی، بر اساس تخیلات و نظرات تخصصیترین افراد تهیه شده است و دقایق دقیق اتفاقات تاریخی را نمیتوان به دقت تایید کرد. از این رو، برخی از تصاویر در مستند ممکن است بر اساس پنداشتها و نظریات باشند.
اسکندر مقدونی، او در سال ۳۳۴ پیش از میلاد به ایران حمله کرد و امپراتوری هخامنشی را متوقف کرد. این رخداد باعث تغییرات چشمگیری در فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایران شد.یکی از مهمترین نتایج تسخیر اسکندر این بود که محور قدرت در بین تمدنهای مرکزی خاورمیانه از ایران به یونان منتقل شد. این تغییر یک پدیده زمانی بود و با پیروزی ایرا
+ نوشته شده در جمعه 4 اسفند 1402 ساعت: 15:09 توسط مهران شهریاری بازدید :20
برچسب ها:
|
صدانت
حکومت مطلوب در
نگاه محسن برهانی، ابوالقاسم فنائی و
محمدامیر قدوسیتصویر نهایی شما از “حکومت مطلوب” چیست؟
این پرسشی است که محسن برهانی، ابوالقاسم فنائی و محمدامیر قدوسی در این ویدئو به آن پاسخ دادهاند.
محسن برهانی معتقد است که قانونگذاری بدون توجه به بافتار فرهنگی و اعتقادی هر جامعه پروژهای نافرجام است. وی تحقق دولت بیطرف را امری ناشدنی میداند؛ چرا که هر نوع تقنین در هر جامعه، متأثر از بافتار آن جامعه است. تقنین در ایران نیز از این قاعده مستثنا نیست و از اینرو در حکومت مطلوب میبایست در جایی در میانه شرعگرایان و عقلگرایان به نقطه تعادل رسید. این نقطه تعادل، همانجایی است که در آن گرچه هیچیک از طرفین به همه مطلوبهای خود نخواهند رسید، بیشترین مطلوبهای ممکن الوقوع هر یک از آنها برآورده خواهد شد. اینجاست که از نظر وی، باید به ظرفیتهای فقه در برآوردن دغدغههای حقوق بشری و تامین رضایت مردم، نگاهی دوباره انداخت و نمیتوان فقه را از حیات اجتماعی حذف کرد.
ابوالقاسم فنائی معتقد است که شیوههای کنونی استنباط فقهی در جهان اسلام، خلاف سیره عقلاست. از نظر او استنباط حکم فقهی آنگاه از شیوه درستی پیروی کردهاست که محصول توزین ظنون نقلی و عقلی بودهباشد. از نظر او اگر احکام فقهی، به ویژه احکام اجتماعی و سیاسی آن، با توجه به زمان و مکان و با توجه به داده های علوم انسانی و تجربی مدرن، استنباط شوند، میتوانند شرعی بودن دولت بیطرف را تایید کنند. به باور ابوالقاسم فنائی، راهکار نهایی حل مشکلات جامعه ایران، تن دادن به دین در چارچوب اخلاق و به بیان دیگر فقه اخلاقی است.
محمدامیر قدوسی معتقد است که قوانین مُجری در جامعه سیاسی، می بایست محصول عقل عمومی، و در چارچوب حقوق بشر
+ نوشته شده در جمعه 4 اسفند 1402 ساعت: 15:09 توسط مهران شهریاری بازدید :23
برچسب ها:
|
صدانت
در
دفاع از
موجودیت حقوقی-سیاسیِ حق: در پی
سخنرانی حسین هوشمند با
عنوان «حقوق بشر بهمثابۀ
مشروعیّت سیاسی»حسین هوشمند
حقوق بشر بهمثابۀ مشروعیّت سیاسی*
برای دریافت صوت این سخنرانی اینجا کلیک کنید
گفتگوها و مناقشات جدی و پردامنهای که منجر به تدوین بیانیۀ جهانی حقوق بشر ۱۹۴۸ شد، نشان میدهد که هدف اولیۀ این بیانیه ـ که نهایتاً مورد توافق تمام اعضاء قرار گرفت ـ طرح و تأمین تمهیداتی برای جلوگیری از وقوع مجدد نسلکشی و قتل عامهایی بود که در خلال جنگ جهانی دوم رخ داد ۱. همانطور که ژاک ماریتین (Jacques Maritain)- در مقدمهای بر «بیانیۀ جهانی حقوق بشر» مینویسد: «(نکتۀ اساسی که مدّ نظر اعضاء دخیل در تدوین بیانیۀ جهانی حقوق بشر ۱۹۴۸ قرار داشت) ابتناء [حقوق بشر] بر ایدههای نظری مشترک نبود؛ بلکه هدف آنها نیل به زمینههای مشترک برای اقدام عملی بود (برای جلوگیری از نسلکشی/نقص سیستماتیک حقوق بشر). اعضاء به دنبال دستیابی به برداشت واحدی از حقیقت جهان، انسان و معرفت نبودند؛ بلکه به دنبال توافق بر مجموعهای از ضوابط و استانداردها بهمنزلۀ رهنمودهایی برای عمل (action) بودند.»
پیش از تصویب بیانیۀ جهانی حقوق بشر در سال ۱۹۴۸، دولتها با قوه قهریۀ محض با شهروندان خود رفتار میکردند؛ اما پس از تصویب بیانیه مذکور، تأمین حقوق اساسی شهروندان بهعنوان یکی از مبانی ضروری برای مشروعیّت نظامهای سیاسی قلمداد شد. اکنون هر نظام سیاسی، مکلّف است تا حقوق اساسی تمام شهروندانش – فارغ از منزلت اجتماعی، نژادی، قومی و دینی – را تأمین کند. این مشروعیّت اخلاقی و سیاسی دولت، تنها بهواسطۀ نقص سیستماتیک حقوق بشر از آن سلب خواهد شد. در چارچوب استانداردهای حاکم بر روابط بینالملل، هنگامی که یک رژیم سیاسی فاقد مشروعیّت شد، مصونیّت نیز
+ نوشته شده در جمعه 4 اسفند 1402 ساعت: 15:09 توسط مهران شهریاری بازدید :24
برچسب ها:
|